تحقیق بررسی مدیریت دانش بنیان در بخش های دولتی

دانش به عنوان مهم ترين سرمايه سازمان است .درآمد شركت هاي دانش بنيان از سرمايه كشورهاي نفتي بيشتر است. دانش در دنياي پيشرفته امروز به سرعت در حال تبديل شدن به مزيت رقابت اصلي سازمان‏ها مي‏باشد.عصر حاضر، عصر تحولات و تغييرات شگرف درفن اوري ها است. عصري كه ساختار فكري آن آكنده از عمق بخشيدن به اطلاعات و توجه به مشاركت نيروي انساني خلاق و دانش گرا به جاي نيروي انساني عملكردي است. از آنجايي كه استخدام كارمندان در بخش دولتي طولاني مدت است،كارمندان در اين سازمان ها دانش زيادي را در مورد كار خود كسب كرده و مي كنند.بنابراين نياز است تا اين دانش قبل از بازنشسته شدن و خروج اين نيروها از سازمان تسهيم و در اختيار ساير كارمندان قرار گيرد تا اين سرمايه گران به راحتي از سازمان خارج نشود.
تغییرات سریع در دنیای امروز، سازمانها را با چالشهای مختلفی روبرو کرده است؛ اما در این میان سازمانهایی موفق هستند که به کمک ابزارهای مدیریتی و فناوریهای نوین، از فرصتهای ایجادشده به نفع خود استفاده کنند. مدیریت دانش یکی از این ابزارهاست. مدیریت دانش فرایند ایجاد ارزش از داراییهای نامرئی سازمان (سرمایه انسانی است). بخش خصوصی اولین قدمها را در زمینه پیاده سازی مدیریت دانش برداشته است اما دولت با یک قدم فاصله به دنبال بخش خصوصی در حرکت است. باتوجه به اهمیت مدیریت دانش و کاربرد آن در بخش خصوصی و کسب نتایج مطلوب، این سوال مطرح می شود که آیا مدیریت دانش در بخش دولتی کاربرد دارد یا نه؟