پایان نامه برسی پذیریش تکنیکهای کنترل رفتاری از سوی والدین مراجعه کننده از سوی کودکان

نوع تماس بدنی به آ رامش کودکان 7تا 10 ساله کمک می کند.همچنین حالت صورت دندانپزشک جزئی از ارتباط غیر کلامی است.⁽³⁾

P.R: جایزه دادن به کودک در قبال رفتارهای مطلوب حین درمان دندانپزشکی جهت تشویق کودک و تکرار آن در آینده است. همه مردم و نیز کودکان واکنشی مثبت نسبت به تشویق دارند. بعلاوه دندانپزشکی کارامد برای کودک به معنای ارتباط مو^ءثر بین دندانپزشک و کودک و بر عکس می باشد. ⁽⁴⁾

Dis.: پرت کردن حواس کودک از یک پروسه دندانپزشکی ناخوشایند است. دادن یک استراحت کوتاه وسط یک پروسه دندانپزشکی پر استرس ، استفاده مناسب و بجا از روش Dis. است. هدف از Dis.  کاهش ناراحتی بیمار و تغییر یا جلو گیری از رفتار منفی کودک است. این روش را برای هر بیمار میتوان به کار برد و عدم تجویز خاصی ندارد.⁽⁴⁾

P.S: همیشه کودکان از والدینشان جدا نمی شوند. کودکان زیر 36 تا 40 ماهگی اغلب در صورتی که والدین همراه با آنها به محل کار بیایند ، همکاری بهتری خواهند داشت. اغلب والدین کودک کوچکتر از 3 سال ،می دانند که آیا کودکشان در حضور آنها همکارتر است یا خیر. در سنین بالاتر از 3 سالگی اغلب کودکان ، نیازی به همراهی والدین ندارند ولی دندانپزشک ممکن است ترجیح دهد که والدین کودک را در طی ملاقات دندانپزشکی همراهی کنند. اگر والدین کودک بزرگتر از 3 سال ، همراه وی به محل کار بیایند ، باید آنها را آماده ساخت تا در صورت بد رفتاری و عدم همکاری کودک ، اتاق کار را ترک کنند. این توافق بین والدین و دندانپزشک درباره ترک اتاق کار باید پیش از نشستن کودک روی صندلی دندانپزشکی انجام گیرد.⁽⁵⁾

N₂O: یک تکنیک مو^ءثر و ایمن جهت کاهش اضطراب کودک و بهبود برقراری ارتباط با کودک است. اگر دندانپزشک از نیتروز اکساید و اکسیژن استفاده می کند باید به روشی ، کودک را با دستگاه آن و قطعه وسیله ای که روی بینی او قرار خواهد گرفت و احساسی که تجربه خواهد کرد ، آشنا کند.⁽⁵⁾

Protective Stabilization : محدود کردن حرکت کودک با یا بدون اجازه از بیمار جهت به حد اقل رساندن خطر آسیب به بیمار حین کار ، ناشی از حرکت بیمار است. هدف از این روش ، محدود کردن آزادی حرکت کودک با یا بدون اجازه بیمار جهت کاهش خطر جراحت او حین انجام درمان دندانپزشکی است. محدود کردن ممکن است توسط فرد دیگری غیر از دندانپزشک (دستیار ) یا یک وسیله ثابت کننده یا ترکیبی از ایندو باشد . استفاده از این روش ،پتانسیل ایجاد عواقب جدی نظیر آسیب روانی ، از بین رفتن ارزش و اعتبار شخص ، بی حرمتی به حقوق شخص و حتی مرگ را دارد. از این رو دندانپزشک باید شرایط هر فرد را در نظر بگیرد و این روش را به کار برد. موارد تجویز این روش :

1-       بیماری که نیاز به تشخیص سریع یا درمان محدود دارد و به علت عدم بلوغ نمی تواند همکاری کند.

2-       بیماری که نیاز به تشخیص سریع یا درمان محدود دارد و  نمی تواند به علت ناتوانی ذهنی و فیزیکی همکاری کند.

3-       زمانی که ایمنی بیمار ، پرستاران و دندانپزشک یا والدین بیمار بدون استفاده از این روش به خطر می افتد.

بیمارانی که داروی آرام بخشی به آنه