تحقیق انواع حرکات کلیشه ای در کودکان اتیسم

چکیده

رفتارهای تکراری یا حرکت های کلیشه ای یکی از نشانه های اختلال طیف اتیسم(اوتیسم) است که شامل کلیشه، تکان دادن دست، تکان خوردن ها و صداهای تکراری است . برخی رفتارها مانند کوبیدن به سر، کوبیدن سر و ضربه زدن به خود می تواند برای این کودکان زیان بخش باشد و این ها رفتارهایی هستند که در برنامه های درمانی تلاش می گردد از آن ها جلوگیری شود. با این حال مطالعات و گزارش های حسی نشان می دهد که رفتار ها یا حرکت های تکراری ممکن است به افراد در خود ارامی کمک کننده باشد و در برخی موارد درمان هایی که این رفتارها را مهار می کند می تواند اسیب بیشتری به همراه داشته باشد تا خود رفتار تکراری.

دانشمندان حرکات کلیشه ای را به دو گروه طبقه بندی می کنند. 

*حرکات کلیشه ای به اصطلاح "مرتبه پایین" حرکاتی از قبیل دست زدن، دست زدن به اجسام یا ضربه زدن به بدن و ایجاد صداهای بلند مانند حرکات یا تکرار عبارات خاص است.

*حرکات کلیشه ای "مرتبه بالاتر" شامل صفات اوتیسم مانند روتین ها و تشریفات، اصرار بر یکنواختی و علایق شدید است.

کنترل و درمان حرکات کلیشه کودکان مبتلا به اوتیسم

پزشکان سال ها بر حذف حرکات کلیشه ای در مبتلایان به اوتیسم متمرکز بودند. این تمرکز گاهی اوقات شامل روش های افراطی مانند تجویز داروهای ضد روان پریشی قوی، ضربه زدن به کودکان یا اعمال شوک های برقی هنگام انجام این رفتارها بود.

اکنون بسیاری از پزشکان تردید دارند که آیا این رفتارها نیاز به مداخله دارد یا خیر، مگر اینکه منجر به آسیب جسمی به فرد مبتلا یا دیگران شود.

رفتار و حرکت های تکراری و کلیشه ای چیستند؟

بر اساس مقاله منتشر شده در Journal of Child Psychiatry and Psychology کودکانی که در سال اول تولدشان رفتارهای تکان دادن دست و یا چرخاندن اسباب بازی ها را از خود نشان می دهند چهار برابر خطر ابتلا به اختلال طیف اتیسم(اوتیسم ) در آن ها بیشتر است. این گزارش همانند آنچه در 5  dsm مطرح گردیده بر این باور است که رفتارهای تکراری ممکن است در بین نشانه های تشخیص اختلال اتیسم مورد توجه باشد. محققین این مطالعه همچنین مطرح می کند که رفتارهای تکراری در میان خواهران یا برادران کودکان مبتلا به اتیسم می تواند یکی از نشانه های تشخیص اختلال اتیسم در این کودکان نیز باشد چراکه اگر این حرکت های تکراری در آن ها مشاهده گردد ۳ برابر بیشتر احتمال دارد که وی نیز اتیستیک تشخیص داده شود در غیر اینصورت این خواهران و برادران که به آنها sibs نیز گفته می شود تنها ۲۰ درصد احتمال دارد در آینده مبتلا به اتیسم گردند. در این مطالعه همچنین مطرح می گردد که می توان رفتارهای تکراری را از ۱۲ ماهگی در این کودکان بررسی نمود. جوزف پیون استاد روانپزشکی دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل می گوید که این رفتارها در سال اول زندگی کودک مبتلا به اتیسم به طور حتم وجود دارند اما برای ما در یک مقطع مشخص اشکار می گردند.هنگامی که یک رفتار حواس فرد را پرت می کند یا مانع از مشارکت او در مدرسه یا فعالیت های دیگر می شود، پزشکان ممکن است سعی کنند عملکرد این رفتار را مشخص کنند. اگر چرخیدن در کلاس به کودک مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا اضطراب خود را تسکین دهد، پزشک ممکن است سعی کند راه هایی را برای به حداقل رساندن اضطراب او پیدا کند یا یک رفتار آرامش بخش دیگر را پیشنهاد کند که اختلال کمتری ایجاد کند.

در مورد رفتارهایی که دیگران ممکن است عجیب بدانند، افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است به کمک نیاز داشته باشند تا روش هایی برای آن ها تدوین شود که بتوانند درگیر شدن در آن حرکات را تا زمان تنها شدن یا بودن با افرادی که آن ها را قضاوت نمی کنند به تاخیر بیندازد. یا ممکن است مبتلایان به اوتیسم نیازی به تغییر رفتار خود نداشته باشند و این افراد دیگر هستند که باید تغییر کنند.

در بیشتر کودکانی که دچاراختلال حرکات کلیشه ای اند ، آستانه ترشح هورمون های ویژه ستیز و گریز مثل (کورتیزول ) پایین است؛ یعنی بدن این افراد در برابر تنش هایی این هورمون ها را ترشح می کند که ممکن است همین تنش ها در افراد عادی سبب ترشح هورمون های ستیز و گریز نشوند و این افراد زودتر و بیشتر از دیگران دچار ترس و تشویش ناشی از اضطراب می شوند؛ در نتیجه برای رهایی از این اضطراب و فشار، ناخودآگاه حرکات کلیشه ای می کنند. پس این کودکان را باید از محیط اضطراب آور دور کرد.

تفاوت رفتار تکراری در کودک مبتلا به اتیسم و کودک غیر اتیستیک

                 حرکت تکراری چرخشی در کودک دارای اوتیسم

رفتار در یک کودک غیر اتیستیک در نوپایی به این شکل است می چرخد، می خندد و به مادرش نگاه می کند ولی یک کودک مبتلا به اتیسم می چرخد و می چرخد بدون بعد اجتماعی که در کودکان غیر اتیستیک وجود دارد. و یا اینکه کودک غیر اتیستیک اسباب بازی خود را تکان می دهد و به دنبال پیامد است مانند صدا ، نور و یا حرکت. اما کودک مبتلا به اتیسم اسباب بازی خود را بدون توجه به پیامد آن مورد یک کاربرد ثابت قرار می دهد. کودک غیر اتیستیک فرا می گیرد که می تواند با دستکاری و تغییر این اسباب بازی پیامد های متفاوتی را تجربه کند اما کودک اتیستیک همچنان اسباب بازی را تکان می دهد و تکان می دهد بدون اینکه به پیامد آن توجه داشته باشد و یا اینکه به دنبال پیامد آن باشد. کودک اتیستیک این رفتار با اسباب بازی را تکرار و تکرار می کند و به دنبال روالهای ثابت و خارج از تغییر اما تکرار شونده